19 februari

Waar zal ik beginnen wat een prachtige dag hebben we. We worden om 8 uur opgehaald precies op tijd dus .

We hebben een rit voor de boeg van 4 uur in de auto. We gaan samen met chauffeur en gids en een moeder met 2 dochters uit Almere van Surinaamse/ Curaçaose afkomst, leuke dames .

De weg is tweebaans en de rit gaat al gauw door de jungle. Onderweg stoppen we een aantal keren voor boodschappen en wij kopen nog een waterdichte hoes voor onze mobiele telefoon.

Bij Atjoni stopt de weg je kan gewoon weg niet verder. Daar moeten we even wachten tot de boot vol geladen is. We krijgen een lunch aan boord. Er gaat van alles aan boord voor alle dorpen die we onderweg tegenkomen.  De korjaal is een lage lange boot met veel pk erachter. Het is heerlijk een briesje en wat opspattend water. En wat is het mooi de groene jungle om je heen, het water waar lukraak rotsblokken in liggen. Al gauw spotten we een kaaiman. De grote vogels zijn geelkopgieren. Wat is dit genieten. Bij de eerste stroomversnelling gaat de boot voor ons bijna om. Dan zijn wij aan de beurt het water staat vrij laag omdat er te weinig regen is gevallen. We komen er doorheen. Langs de oevers zijn verschillende dorpen. Vrouwen staan te wassen en af te wassen in het water. Kip schoon te maken, en te vissen en zelf te baden.Veel kinderen zijn lekker aan het zwemmen. Mensen dragen veelal kleurrijke kleding en vaak alleen een doek/ rok.

We zijn net dhl of picnic overal leveren we goederen af . Twee keer lopen we een stukje omdat de boot dan wat hoger ligt en ze niet vast komen te liggen. Na 5 uur varen komen we aan op bestemming het eilandje Kumalu. We hebben een hut met twee bedden en douche wc. Een kleine  veranda en uitzicht op de rivier. Wat een paradijs is dit.

De meeste mensen die hier wonen spreken geen Nederlands dat is even wennen.  Het zijn veelal nazaten van de gevluchte tot slaaf gemaakte en de oorspronkelijke bewoners van Suriname, de Indianen. 

We zijn moe en hebben een houten kont van het bankje maar wat is dit een droom zeg. Een hutje op de hei met mooi weer en goed gezelschap want wat zijn de mensen aardig  en behulpzaam. Straks gaan we nog eten en ik denk dat we vroeg in bed liggen de reis was erg vermoeiend. Het eten was heerlijk vegetarisch saotosoep met van alles erin. De gids Arjan verteld veel over het leven in de jungle. Ze krijgen een stuk grond waarop ze een huis bouwen en het land bewerken voor groenten en fruit. Vis komt uit de rivier en vlees jagen ze bv een tapir. Die wordt dan verdeeld over het dorp. Kinderen zitten hier op school de lagere en later ook de mavo. Dan eventueel verder in de stad. De meeste komen ook niet meer terug daardoor wonen er steeds minder mensen hier.  Ze hebben niet veel geld meestal ruilen ze eten met elkaar. Sommigen verdienen nog wat aan bv houtbewerking voor het toerisme. Een eenvoudig bestaan maar niet veel stress alles komt zoals het gaat . Om 21 uur liggen we op bed onder de klamboe de muggen vallen gelukkig mee. Wel een vogelspin gespot die Theo heel stoer nog even vast houdt. 

Dinsdag 20 februari

Na een onrustige nacht in een krakend bed worden we om 8 uur verwacht aan het ontbijt. Wederom keurig verzorgd en lekker.

Om 9 uur gaan we aan de overkant van de rivier uit de boot om te wandelen door de jungle. Arjen heeft een grote machete bij zich. Eerst een stukje door het dorpje met hutten. We leren hoe we goede morgen moeten zeggen.

Dan wordt het regenwoud dichter en dichter begroeid. De gids vertelt dit is onze apotheek en supermarkt. Wat weet hij veel over de verschillende bomen en planten. De kinineboom en  de betadineboom het is zo interessant en leerzaam. Ook de telefoon bomen. Als je daar 3 keer op slaat sla je alarm en komen mensen je redden . Bomen waarop je kauwt aan de binnenkant van de bast en energie krijgt. Water uit een speciale palmboom. Bladeren voor als de vrouw tante Liesbeth op bezoek heeft. Zij is dan onrein en moet dan in een aparte hut slapen. Zo gaat het maar door er is voor van alles een remedie. Ook leert hij ons vlechten van een soort palm boom hiermee bouwen ze huizen .

We beklimmen de ananasberg ,een warme klus het is een brok graniet in de zon. We zien helaas geen jaguar maar het lag er vol met uitwerpselen van de grote poes.

De naam zegt het al hier groeit wilde ananas hij maakt er eentje schoon voor ons, o wat is dat lekker. Veel dieren zien we niet maar je hoort ze des te meer. Dit is genieten met een grote G  . Na een tocht van 8 kilometer zijn we weer terug op Kumalu daar wacht ons een heerlijke warme lunch. Voor de middag staat een dorps bezoek op het programma maar die doen wij morgen. Het ander gezin heeft maar 3 dagen geboekt. Wij gaan heerlijk zwemmen in de rivier en ze hangen twee hangmatten voor ons op dus we gaan hangmatteren. Dat is in Suriname echt een werkwoord. Wat hebben we het naar ons zin in dit paradijs heerlijk. Wel jammer dat de meiden morgen terug gaan, we spreken wel af om met elkaar nog de zeeschildpadden te gaan doen met de gids Arjan. En wisselen telefoonnummers uit.

Dit is wel de meest bijzondere verjaardag die ik ooit heb gehad.

Woensdag 21 februari

Na een heerlijk ontbijt met veel fruit. Gaan we naar de overkant . We bezoeken een aantal dorpen. Het zijn eenvoudige hutten die de mensen zelf bouwen. We praten met de bewoners een man vraagt aan ons advies want wij zijn geleerde mensen. Hij wil weten waarom het klimaat zo veranderd. Wij antwoorden dat zij zoveel wijzer zijn. Zij leven in en met de natuur en hebben ook respect voor de natuur. Hij vertelt dat er onlangs 3 vrienden zijn overleden hij gaat zo naar het herdenkingsfeest met eten muziek en dans.

 Een man mag hier meerdere vrouwen hebben maar hij moet wel voor elke vrouw een hut om te slapen een kookhut en een voorraadhut ( soms hebben ze wel 100 potten en pannen) bouwen. De deur is heel laag zo komen de boze geesten niet mee naar binnen. En dan staat er in ene een stenen huis tussen de hutten, bijna lelijk vinden we het. Het is van een goud zoeker. Rijk geworden en een groot huis gebouwd waar hij vervolgens nooit is omdat hij in Paramaribo ook een huis heeft en dus staat het leeg.

Wat een eenvoudig maar mooi bestaan, de kruiden groenten vruchten groeien in het dorp. We eten vruchten van een zoetboom een soort lange peulen maar heerlijk. We lopen door een plek met bloeiende grassen vol met honingbijen wat een enorm lawaai maken ze. Als je er rustig doorheen loop gebeurt er niets en inderdaad geen prikje. We hebben nog nooit zoveel bijen bij elkaar gezien en vooral gehoord . Theo en Arjan proberen nog hoog uit de kokospalmen een noot te halen met een lange boomstam. Het lukt maar de noten zijn nog niet goed helaas.

De mensen die hier wonen noemen ze Marrons er zijn wel veel verschillende stammen. Er is 1 Grand man daaronder weer een hoofdkapitein en kapitein en zo door tot de dorpelingen. Als je een vergrijp pleegt kom je voor de raad die een straf opgeeft ( meestal gevangenis in Paramaribo) diegene is nooit meer welkom om terug te komen naar deze dorpen.

We bezoeken ook een lagere school alle kinderen zwaaien naar die  witte mensen. Ze krijgen het Saramaccaans als hoofdvak maar op het schoolbord stond alles in het Nederlands. Ze zitten van 7 tot 13 uur op school en daarna weer met de boot naar huis en heerlijk spelen in het water.

En ook brengen we een bezoek aan een hospitaal die hier voor de omliggende dorpen zijn. Vaak lopen Nederlandse artsen hier hun co schappen.Voor grote dingen / operaties moeten ze wel naar Paramaribo.

Het is eigenlijk teveel om allemaal op te schrijven maar wat is het een prachtige belevenis. Paramaribo en het binnenland zijn wel twee heel verschillende werelden.

Rond 13.00 uur krijgen we de lunch. Ze koken speciaal vegetarisch voor mij. Het is elke keer wat anders en typische Surinaamse gerechten en erg smakelijk.

Dan hebben we weer een soort siësta in de hangmat en het water boek erbij wat een leventje het went zeker heel snel.  Om 17 uur varen we een klein stukje verderop naar een waterval helaas door het lage water niet heel nat maar toch vermaken we ons er prima. Arjan heeft weer een watermeloen mee ( we hebben er al heel veel gegeten hier).  De resten gooi je in de rivier en dan krioelen de vissen erom heen. Het is een niet vleesetende piranha soort  de Kumalu. Op deze plek stort de boven Suriname rivier in de lage Suriname rivier. Hier zijn ook diepe poelen onstaan waar je gewoon in kan, een soort van natuurlijke jacuzzi.

Als we terug varen willen we eigenlijk morgen niet terug naar de stad. Arjan zegt dat er een nachtje bij kunnen boeken wat we dus maar doen ook, gewoon omdat het kan.

Donderdag 22 februari

Extra dag op Kumalu ons onbewoond eilandje in de Suriname rivier. 90 kilometer met de boot en dan nog 180 kilometer van Paramaribo verwijderd.

Je hoort geen auto s geen vliegtuigen alleen af en toe een boot die langs pruttelt, en heel veel vogels,bijen. En na school spelende kinderen. Hier geen tv of computers voor de kids. Ze spelen met dingen uit de natuur en het water.

We genieten vandaag van de rust de prachtige natuur en zwemmen in de rivier, die steeds lager staat een grote zorg voor het vervoer hier.

We hebben veel leuke gesprekken met Arjan onze gids. Hij wilde ons meenemen naar het begrafenis ritueel dat vinden wij ongepast dat begreep hij wel. Hoe hoger de persoon in rang staat hoe langer het duurt voor degene begraven is. Het opperhoofd ligt wel 3 maanden boven de grond hij wordt dan eerst gebalsemd. Om het lijk heen vieren ze feest met muziek dans en eten. Als degene werkelijk onder de grond gaat dan pas is er het grote verdriet. We vinden het zo interessant allemaal echt bijzonder.

Theo zijn darmen zijn wat van slag dus we zijn  gelukkig met het extra nachtje hier. Ik zwem lekker in de rivier naar de overkant er Ijn wel veel rotsen dus oppassen geblazen. Wat lezen in de hangmat en zo is de dag weer om.  Ook komt onze gids nog even terug van de overkant,dit keer met goede kokosnoten, die smaken vers wel heel anders Morgen om 6 uur ontbijt en weer terug naar de stad.

Als het goed is gaan we woensdag met onze gids en de dames weer op stap om de zeeschildpadden te spotten.

Vrijdag 23 februari

Helaas weer terug naar Paramaribo het was hier zo heerlijk. We ontbijten  om 6 uur en om half 7 zitten we weer in de korjaal. Een Nederlandse arts die twee weken in de kliniek had gewerkt gaat ook gezellig met ons mee. De boot tocht duurt 5 uur en is 90 kilometer .en we moeten regelmatig klunen omdat het water te laag staat, dat heeft ook wel weer wat met 33 graden klunen. Zo lief de kok had samoas in alle vroegte nog voor ons gebakken wat waren ze lekker zeg 

Giom de eigenaar van het resort staat al met de auto te wachten in Atjoni. We rijden met een kleine tussenstop voor overheerlijke bakabanas  en een snelle stop voor een foto van een luiaard in de boom naar huis. 

De wasmachine is gemaakt dus die gaat meteen aan. Wat hebben we genoten van deze trip.