Dinsdag 27 februari

Wat een dag hebben wij beleefd en wat zijn we moe en alles doet zeer. Maar wel enorm genoten.

We werden om 7.30 uur opgehaald de dames uit Almere zijn ook weer van de partij, super gezellig. Na 3 uur te hebben gereden slaan we af . Een onverharde weg vol kuilen,geulen en grote plassen in de klei.

We rijden stapvoets de berg op: Brownsberg die is 505 meter hoog. Het is heel spannend deze route het programma dangerous roads is er niets bij. Gelukkig hebben we een busje 4x 4 met een wel heel goede chauffeur.

De weg lijkt eindeloos en is bij tijd en wijle echt gevaarlijk. Dan staan we opeens op de top. Het uitzicht is adembenemend over het Brokopondo stuwmeer waarin de boomstammen nog fier rechtop staan.

In deze regio zijn ook veel goudmijnen en veel mannen beproeven hier hun geluk om goud te vinden. Dat is een heel hard en ongezond bestaan. Ze werken veel met het giftige kwik. Soms vinden ze weken niets en verdienen ze dus ook niets.

We lopen de berg weer naar beneden dwars door de jungle. Het is weer vochtig warm waardoor het zweet van je af druipt. Het pad is lastig begaanbaar met veel klim en klauterwerk. Rotsen boomstronken en grote stappen. Hier en daar hebben  ze een touw gespannen als het heel steil wordt.We zien slingerapen onderweg en horen de brulapen. Onze gids zegt op een gegeven moment ze niet aan te kijken want ze gaan dan gooien met takken of zo. Ook hoor je veel vogels. En dan de vele vlinders in allerlei kleuren, we zien er veel, een hele grote met een prachtige helblauwe kleur.  Het lukt helaas niet om ze op de foto te krijgen. Ons harde werk wordt beloond als we bij de Irene val aankomen. Normaal is de waterval groter maar het is heerlijk om er onder te staan en af te koelen. Wat is het hier mooi. 

Er worden veel fotos gemaakt van de knappe meiden die kunnen zo in een tijdschrift.

Dan moeten we weer dezelfde weg terug maar dan omhoog. Wat is dat zwaar, steile stukken met grote stappen. Ik had echt het idee dat ik nooit meer boven zou komen ook Theo zat er ook helemaal doorheen. Onze gids en Irina hebben ons zo fijn geholpen. Hoe trots waren we dat we de top weer hadden bereikt.

Het is mede door de warmte dat het zo zwaar is. Echt een uitputtingsslag.

Na een welverdiend parbo biertje op de top weer de moeilijke weg terug naar beneden. Hier moeten we ook een stuk lopen de gaten zijn zo diep dan zou het busje het niet redden. Je hoort sowieso de schokbrekers zuchten en steunen.

Om 20.15 uur stoppen we voor ons huis wat zijn we moe en voelen we ons vies. Eerst een lekkere douche trek in eten hebben we niet meer. We hebben nog witte puntjes in huis dat is ook prima.Vanavond lekker vroeg op bed en morgen vast heel veel spierpijn.

Woensdag,28 februari,

Vandaag mogen we de fietsen lenen van de buurmannen zij gaan naar Peperpot. Dat komt mooi uit kunnen we nog even pinnen. Ook draaien we een wasje de kleding van gisteren ruikt je tegemoet. Theo is er nog moe van. 

We lunchen in een pannenkoek en poffertjes restaurant. Het blijft gek al die Nederlandse dingen hier. Zelfs de stroop en poedersuiker komen uit Nederland.  Verder een relaxdag na de inspanningen van gisteren. Het is ook zo warm dat went nog niet heel erg.

Het is nu ook echt aftellen zondagavond vliegen we al weer naar het koude Nederland, daar hebben we zo geen zininin.

Donderdag 29 februari

We starten rustig op vandaag eten weer lekker een stuk watermeloen 🍉 als ontbijt dat is bijna vaste prik geworden. Het is lekker en een goede dorstlesser. We kopen ze bij een verfwinkel om de hoek. Hij heeft dagelijks een kruiwagen staan met meloen uit zijn tuin.

Daarna fietsen we naar de synagoge waar pal naast een moskee staat, waar kom je dat nou tegen in de wereld van vandaag. Hier kunnen verschillende religies en bevolkingsgroepen in vrede naast elkaar leven, en elkaar respecteren.  Was het maar in de hele wereld zo'n feest.

Arjan belde vanochtend ook hij heeft een soort van doek voor mij die je als jurk om kan knopen. De vrouwen in het binnenland maken en dragen deze doeken.  En hij komt ons om 16 uur halen om naar de schildpadden te gaan.

20 over 4 worden we met de taxi opgehaald daarna de anderen. We rijden tot aan Leonsberg waar we op de boot stappen. Het is ongeveer een uur varen naar Braamspunt. Onderweg zien we zoveel vogels waaronder de rode ibissen wat zijn die prachtig. Ook de dolfijnen mogen niet ontbreken. En dan een grote vogel die ze zwaluw staart noemen, lijkt wel wat op onze aalscholver maar dan wat groter en vliegt sierlijker

Als we aan land gaan is het een smalle strook zand met aan de ene kant de oceaan en de andere de rivier. We wandelen naar het info punt en krijgen instructie wat te doen als de schildpadden komen. Dan moet je op handen en voeten lopen geen licht en muisstil. Alleen mag er met rood licht bijgelicht worden om wat foto's te maken. We willen  ze niet verstoren. We zitten veel op het strand  met een lekkere zeewind onder de mooiste sterrenhemel. De gids is steeds op zoek naar de dieren en haalt ons dan op. We zien verschillende schildpadden maar geen  1 die gaat leggen. Dat komt omdat het zand te vochtig is en dan niet warm genoeg. Wat een machtig gezicht om ze door het zand te zien ploegen. De sporen die ze achterlaten lijkt wel wat op een band van een tractor. De laatste die we zien lijkt wel vast te zitten. We laten haar met rust hopelijk komt ze er goed uit .  Wat weer een bijzondere dag zijn er stil van. Om 23 uur varen we pas weer terug. Om 1.00 uur zijn we pas weer thuis.

Eten hebben we in de boot gedaan onze gids Arjan heeft alles weer top verzorgd.